Leiden Marathon 26-05-2013

Twijfel, twijfel, twijfel… “Zal ik Leiden marathon gaan lopen?” Tot een dag voor de wedstrijd had ik nog geen besluit genomen. Ik had helemaal niet getraind voor een vlakke marathon, omdat het niet mijn doel was voor dit jaar om een snelle marathon te lopen. Ik was bang dat mijn snelheid compleet weg zou zijn door de lange trails die ik de laatste tijd had gelopen. Omdat ik niet zeker wist of ik wel naar Leiden zou gaan, had ik zaterdag nog een lekker zware krachttraining en een intervaltraining op de fiets gedaan.

Heel veel hardloopvrienden zouden aan de start staan van Leiden Marathon. Net zoals Frank. Frank belde me plotseling zaterdagmiddag op om te vragen of hij ook mijn startnummer moest ophalen, want hij stond bij het loket. Toen was de knoop doorgehakt: ik gin hem lopen.

Het zou sowieso een goede lange duurtraining worden, want kilometers lopen moest ik toch. Die ochtend werd ik door Frank opgehaald bij het station met een politiebusje. Superfijn dat Frank elke keer weer weet te regelen dat we een privéplek hebben om ons om te kleden en na afloop te douchen.

Het is koud buiten en er staat een harde wind, windkracht 5/6. Iedereen die een PR wilde lopen heeft het wel uit zijn hoofd gezet, want dat ging vandaag niet lukken want in het Groene Hart zouden we de wind pal van voren krijgen. 

Tot 12kilometer liepen we samen met de lopers van de halve marathon, waardoor het gezellig druk was op het parcours en ik lekker tussen de mensen liep. Maar toen de splitsing kwam liep ik compleet alleen. Er kwam een fietser naast me fietsen. Ik bleek 3^e dame te liggen in het marathon veld, want de fietser had een bordje ‘3^e Dame 42km’ op zijn fiets. De weg vervolgde zich richting de weilanden van het Groene Hart. We maakte een bocht en bamm volle bak wind tegen. Nu baalde ik dat ik geen lopers om me heen had waarachter ik kon schuilen. Het werd bikkelen, mijn snelheid daalde behoorlijk, maar ik liep wel lekker. Helaas werd ik ingehaald door twee vrouwen die wel een mannen hadden gevonden om achter te schuilen. Het was een Italiaanse en een Nederlandse vrouw die mij voorbij gingen. Ze liepen aardig hard  van me weg en ik kon helaas niet aanpikken, maar de race was nog lang. nog meer dan de helft te gaan. Ik moest mezelf ook niet gek laten maken den me aan mijn eigen plan en tempo houden. 

Ookal ga je niet voor het podium, het geeft je toch een dreun als je zicht heb op het podium en in wordt gehaald. Even was is dan ook gedemotiveerd en was de 'winners-drive' weg. Een duidelijke dip in de trip terug naar Leiden. Maar ik moest erin geloven, want 4e en 5e plek is nog steeds het podium en het zou nog vervelender zijn als ik nogmaals werd ingehaald. Het was nog ver, nog meer dan de helft, dus er kon nog van alles gebeuren.

Na 28km gebeurde dat ook. Eindelijk hadden we de wind niet meer van voren, maar van zij en straks dichtbij Leiden zouden we hem in de rug krijgen. Ik bleef steady lopen. De Nederlandse voor me kwam weer in zicht en ik kwam stukje bij beetje dichterbij. Ze was ingestort. Ik kon haar makkelijk hebben en dat deed ik ook. Nog zo'n 10 km te gaan, waarvan 4 km in de stad en daar werd me belooft groot publiek te staan die je naar de finish schreeuwt. In de verte zag ik de Italiaanse lopen. Ze liep 5 minuten voor. Ik was wat ingelopen maar opeens kreeg ik maagkrampen en moest ik noodgedwongen de bosjes induiken. Daarmee was 3e plaats helaas definitief een verloren strijd. In leiden was het tot de laatste kilometer aardig stil in de straten, wat ik wel jammer vond want ik kon het laatste steuntje in de rug wel gebruiken. Des al niettemin kon ik redelijk snelheid houden en brak in de laatste kilometer het publiek los en werd ik toch nog naar de finish toegejuicht. Yes I did it again! met een PR en weer een prima prestatie: 4e dame en 1e NLse Dame!!! Hiermee was ik uitermate tevreden, want ik was redelijk onvoorbereid deze marathon in gegaan en ik had niet gedacht dat ik nog snelheid zou hebben na al dat lange werk, maar niets is minder waar en stiekem denk ik dat een sub 3uur haalbaar is als er ideale omstandigheden zijn. Maar het aller mooiste was nog, dat ene oogcontact in het startvak... dit wordt vervolgt ;-)