Montreux Trailfestival 165km 12000D+

Donderdag om 18:00uur was ik klaar met werken. Direct vertrok ik naar Montreux om mijn startnummer te halen en een mooi plekje te vinden waar ik mijn auto kon parkeren, want dat was mijn overnachtingsplek voor vannacht. Morgen, vrijdag 28 juli om 6:00uur start ik aan 160km, 12.000 D+, Montreux Xtreme 160, Het is de eerste keer dat ze deze serie aan wedstrijden organiseren in Montreux. Je hebt er een 30, 60, kidsrun, VK en een 160km. 

Mijn doel was: een stevige training voor de Tor des Geants en de eerste 20km met Huser mee, dat tweede was bedacht door mijn coach en lieve schat.

De startllocatie was prachtig, bij het Chateau de Chillon in Montreux aan het water. De race is heftig, niet meer dan 2 meter vlak en 95% offroad. Zelfs Alke paadjes, No pad, klauterwerk, ridge hopping en steen balanceren kwam erin voor. 

De start ging goed. Huser kon ik aardig bijbenen, totdat het echt steil werd. Uiteindelijk had ik op de eerste 20km 20min achterstand. Nr. 1 doel was behaald. Ik moest het wel iets bezuren omdat ik eerder dan normaal een dip kreeg rond de 40-50km. Hierbij werd ik ingehaald door twee andere dames. De race is nog lang, nam ik mezelf voor.

Ik had een loopmaatje gevonden waar ik goed mee kon optrekken. Samen verorberde we de kilometers als pratend, hijgend, en zwijgend. Peter was onze vaste supporter crew die bij elke post voor ons klaar stond.

Na een ontzettend steil en technische passage in het pikdonker overleefd te hebben, stond ons een technische afdaling voor de boeg. De organisatie wees ons erop het gewone pad te volgen met de Rood-witte markering en vlaggetjes. We zagen in het dal andere ‘lampjes’ lopen dus gingen er gestaagd achteraan, de rood-witte markering volgend. Totdat we onderaan 800D- Technische daal meters lager op een bewegwijzering zagen dat we niet goed zaten. Samen met 10 andere lopers belde we de organisatie. We zaten fout. We waren een verkeerd dal ingedoken. Dit betekende 800D+ weer omhoog en dan pas afdalen… “Nee, dat meen je niet”. Ik was zo boos, op mezelf vooral dat ik niet goed op de andere markering had gelet en domweg achter andere ben aangegaan. Nu moesten we het bezuren, de 800D+ loze meters weer omhoog. boven op de col aangekomen zagen we inderdaad, niet heel duidelijk een lintje en een vlagetje van de organisatie de andere kant van de graad naar beneden gericht. Dit is het enige opmerkingspuntje voor de organisatie van deze trail. De bewegwijzering moet beter! Vooral in de nacht moeten er meer reflecterende lintjes of vlaggetjes komen. Veel mensen liepen ergens op het parcours fout omdat het niet duidelijk was aangegeven.

Heel jammer van de 3 uur verloren tijd, energie en mijn 3e positie. Wel een extra 800D+ en 10km in de pocket ;-)

Omdat ik zo boos was, had ik mezelf in de klim omhoog en de afdaling erna niet goed verzorgt, niet tot weinig gedronken en veel te weinig gegeten. Met een mentale deuk, zere fouten, en energieverlies gingen we door.

De kilometers, uren, minuten en seconden vlogen voorbij. Door de vele kilometers, modder, koeienvlaaien, en riviertjes begonnen mijn voeten aardig pijnlijk te worden en werd ik moe. De brandende zon op mijn kop hielp hierin niet mee. Ik nam mezelf voor om op het 120km punt goed te verzorgen met twee borden pasta, nieuwe schoenen, sokken en een powernap (20min gelegen waarvan 5 geslapen). Hier knapte ik erg van op en mentaal werd ik weer sterker en wist ik zeker dat ik de finish ging halen. Helaas alleen dat ik tijdens mijn powernap werd gechicked door de vierde vrouw. Gedreven om haar toch nog proberen bij te halen ging ik verder. Mijn loopmaatje kreeg veel problemen met zijn voeten waardoor hij besloot om voor de laatste klim, te gaan slapen en zijn voeten rust te geven. Ook zag hij het niet zitten om de laatste heeeeeele lange afdaling (1600D-) in het donker te doen. Na 150km samen te hebben gelopen namen we hier afscheid. 

De laatste afdaling was zwaar, maar ging niet slecht. Ik was heel erg getergd om te finishen en Montreux kwam steeds meer in zicht. 

Het jammere van in de nacht finishen is dat de speakers niet mochten draaien en dat er weinig mensen op de boulevard liepen. Maar er stond een enorme verassing op me te wachten…

Nog een paar meter, ik kom de bocht om, ik zie Peter zitten, die me bij bijna elke post rondom zijn eigen 60km race, heeft proberen te supporten, de held, dan hoor ik een hele grote koeienbel, wie staat daar nou, het is EDWARD, ik zie Fenna, ik zie mijn lieve buren. Ze zijn helemaal speciaal voor mij naar Montreux gekomen om me te zien finishen!! Ik krijg een smile op me gezicht van oor tot oor, een brok in mijn keel van blijdschap, een lege finishlijn, maar een heeeell grooooot onthaal. Ik neem Fenna op mijn armen en loop zo trots als een pauw met haar over de finishlijn. heerlijk!! Totaal 170km en 13000D+ op de teller. 5e vrouw Overall 1e Vsen.