Pikdonkere avonturen in Bergschenhoek

Het is de allereerste keer dat er in Nederland een Night Trail wordt georganiseerd. Spannend dus hoe zoiets gaat verlopen. Om 19:00uur begint het hele feest.

Persoonlijk loop ik het liefst ’s morgens, dus ik moet een beetje omschakelen dat ik ’s avonds nog een wedstrijd moet gaan lopen. Stilzitten is niet mijn sterkste kan, dus ik probeer wat afleiding te zoeken in de stad.

Eindelijk is het tijdstip aangekomen dat we ons startnummer mogen afhalen. Er hangt al een gezellige sfeer in Outdoor Valley! Kampvuur, stokbroodje met wordt, erwtensoep, gluhwein, bier, alle ingrediënten voor een mooie winterse avond zijn aanwezig. Dat laatste is uiteraard meer iets voor na afloop van de wedstrijd maar het kampvuur is wel erg welkom in deze koude omstandigheden (-3⁰C en sneeuw). Het is pikkedonker buiten, want de organisatie heeft het zelfs voor elkaar gekregen dat ze de lichten in de kassen speciaal voor deze avond dimmen en heeft express deze avond gekozen voor de Night Trail omdat er bijna geen maneschijn is. Daarbij is het ook nog flink bewolkt want het sneeuw behoorlijk door. Maar ideale omstandigheden dus voor een zware, natte, modderachtige en koude winterse trail!

We starten met zijn vieren tegelijk om de 30 seconden. De eerste starten om 19:00uur en ik mag om 19:21uur aan de bak. Mooi om al die verschillende hoofdlampjes bij iedereen te zien. Ik heb zelf een Petzl RXP Myo gekocht op aanraden van Jolanda Linschoten. Maar er is ook net een geavanceerde nieuw echte trailrunning hoofdlamp van Petzl uitgekomen, de Petzl Nao, deze ziet er ook erg gelikt uit en past zich aan de hoeveelheid duisternis aan.

Yes, mijn starttijdstip nadert. Mijn donsjasje geef ik aan mijn vriend Leon, die gezellig mee is gekomen om al die gekke trailrunners te zien ploeteren. Het feest kan beginnen.

In het begin loop ik wat ongemakkelijk, omdat ik ontzettend moet wennen aan het donker en het lopen met een hoofdlampje. Je krijgt er een soort tunnelvisie en claustofobisch gevoel van. Maar al redelijk snel  raak ik er aan gewend en kan ik het tempo opvoeren. Dat is maar goed ook want ik ren net het Bergsche Bos in waar het nog donkerder is. Alles wat je nu nog ziet is het gene wat je met je eigen lichtbronnetje verlicht en dat is met name, hele kleine slingerpaadjes, bomen, boomwortels en heel veel modder!

Je moet de hele weg gefocust blijven want er zijn oneffenheden, bruggetjes, boomwortels, klimmetjes en sloten genoeg om een misstap te maken. En daarbij moet je de bewegwijzering ook nog goed in de gaten houden, want voor je het weet loop je verkeerd. De route is aangegeven door paaltjes met reflectoren en lintjes in de bomen. Bij een paaltje met 1 reflector moet je rechtdoor en een paaltje met 2 reflectoren betekent een afslag, welke afslag weet je pas als je daar in de bomen een lintje ziet hangen, die je goed kan missen als je niet goed oplet. Dat gaat mij dus niet overkomen, hoop ik.

Dit alles maakt het een heerlijke avontuurlijke en zware trail. I love it!

Ik ben helemaal in mijn element hier in het lage Bergsche Bos van Bergschenhoek; kriskras door de bossen, modder en over gladde bruggetjes. Maar ik kijk ook erg uit naar het laatste deel van het parcours, want die zal ons over de skihelling en het mountainbike-parcours leiden, waar ook wat felle klimmetjes inzitten en dat is nu eenmaal mijn sterkste punt, zeker als ze lekker glibberig zijn van de modder.

Op het moment heb ik geen idee waar ik in het veld lig, want we zijn random gestart. Maar ik weet wel dat ik lekker aan het lopen en genieten ben ;-)

Eindelijk is mijn favoriete stuk inzicht. De berg op en af is aardig glibberen en glijden, dit maakt het extra zwaar, zeker omdat je hiervoor al 14km lang je voeten uit de modder hebt lopen trekken. Sommige deelnemers zijn wat angstig om af te dalen, omdat de kans groot is dat je op je muil gaat vanwege de gladheid. Tijdens een afdaling maak ik bijna een botsing met iemand die zowat stilstaat, maar gelukkig kan ik mezelf op tijd corrigeren en er langs springen. 

Bovenop de skiberg staan Leon en zijn vrienden mij aan te moedigen, net op het punt dat ik bijna verkeerd loop, maar dankzij hun geschreeuw wordt ik de goede richting uit gestuurd.

Het einde van de trail is in zicht. Ik voel dat ik nog erg veel over heb, maar versnellen is nu onmogelijk en gevaarlijk door de blubber en de steile afdalingen. Monte Cervino verschijnt achter de bomen, nog een laatste klim en afdaling te gaan en dan is deze fantastische race bijna tot zijn einde gekomen. Eigenlijk wel jammer dat het alweer over is… Maar het goud gele biertje lonkt en het is natuurlijk ook sonde om deze dood te laten gaan ;-) En stiekem heb ik ook wel zin in een knuffel van mijn vriend en een lekkere warme kop erwtensoep. Geen denderend applaus bij de finish maar wel een ontzettend warm welkom. Het was gaaf!!! Ik kan maar één ding zeggen: Night trails moeten op de Nederlandse kalender verschijnen en blijven, fantastisch!

Jeroen Krosse komt op me af en vraagt welke tijd ik gelopen heb. Even dacht ik dat ik mijn chip onderweg verloren had achter een boomstronk, maar nee gelukkig hij zit verstopt achter mijn broekspijn. ‘Ik heb iets van 1:34uur gelopen’, zeg ik tegen Jeroen. “Dan ben je tot nu toe de eerste vrouw”. Wauw, dat had ik niet verwacht, want het is voor mij eigenlijk een vrij korte afstand om hoog in het klassement te eindigen. Hoe langer en extremer een trail wordt hoe beter ik vaak presteer. We zullen zien, want er kan nog van alles veranderen, ik heb in ieder geval ontzettend lekker gelopen en genoten. Of ik echt eerste ben zullen we pas weten als de laatste deelnemer gefinisht is. Nog even afwachten dus, wat zeker geen straf is want er zijn genoeg bekenden en vrienden om lekker mee na te babbelen en Leon om me een knuffel te geven ;-) De sfeer zit er goed in!

Om 21:45uur is dan eindelijk de prijsuitreiking. Best wel weer spannend hoor… “Nummer 1 bij de Dames is… Marjolein Bil!” Top, te gek weer prijs bij een trailwedstrijd! Ik wordt overspoelt met mooie cadeautjes, zoals een buff, een tegoedbon bij Vossport, Glow in de Dark Compressie kousen van CEP, een Petzl Nao! En uiteraard het wel bekende trailbiertje van 3Liter!

Top organisatie! Top parcours! Top sfeer, bedankt!